Dai Carter over schokbestendig zijn

Jullie boek was een groot succes en nu trekken jullie het theater in. Wat kunnen we verwachten? 

Dai: “We hebben alle drie veel meegemaakt, in het leger maar ook los ervan. Die ervaringen delen we met het publiek. We vertellen hoe we daarmee om zijn gegaan en hoe we zelf schokbestendig zijn geworden. Daarbij behandelen we onderwerpen waar iedereen in het dagelijkse leven mee te maken kan krijgen. Ik hoop vooral dat mensen achteraf vol energie het theater uitlopen. Dat ze weten wat ze kunnen doen in stressituaties. De kennis hoe te handelen bij een hartaanval van de buurman, of bij een terroristische dreiging, kan veel rust geven.” Derek: “Maar het is absoluut geen zwaar, deprimerend verhaal geworden. We hebben ook veel lol met z’n drieën op het podium, en delen allerlei anekdotes.” Dai: “Absoluut. En je hoeft het boek niet gelezen te hebben, of een ex-marinier te zijn, om er wat aan te hebben. Alle soorten mensen en achtergronden zijn welkom. Als je het maar interessant vindt om meer te leren over mentale kracht, weerbaarheid en het beste uit je leven kunnen halen.”

Wat drijft jullie om uitleg te geven over omgaan met crisissituaties?

 Dai: “Veel mensen zien wat er allemaal speelt, maar weten niet wat ze realistisch gezien kunnen doen om zichzelf en hun geliefden beter te beschermen. Terwijl ze dat wél heel graag zouden willen. Dat kan zorgen voor paniek, terwijl de rust bewaren juist zo belangrijk is.” Derek: “Ik bied trainingen aan op dit gebied en zie het ook op mijn website: als er bijvoorbeeld aanvallen via drones in het nieuws zijn, zoeken mensen naar informatie daarvoor. We willen allemaal het idee hebben dat we een situatie onder controle hebben en dat is nu steeds ingewikkelder geworden. Mensen zijn bang, weten niet welke kant het opgaat met de wereld. Dat is naar voor je gemoedstoestand. Die mensen willen we graag helpen.” Dai: “Als ex-militair krijg je veel training over hoe je die rust kunt bewaren. Natuurlijk doet ellende in het nieuws ook wat met ons, maar we reageren er heel anders op dan de meeste mensen.”

Hoe zou je ‘schokbestendig’ omschrijven? 

Dai: “In de kern draait het om weerbaar zijn, op allerlei gebieden. Praktisch, fysiek, mentaal, spiritueel, emotioneel. Daarvoor zet je allerlei vaardigheden in, een andere manier van denken en een goede planning. Stuk voor stuk kleine dingen, die er bij elkaar voor zorgen dat je steviger in je schoenen staat. Of je nu te maken krijgt met een tegenslag op je werk, of met de dreiging van oorlog. We willen mensen ondersteunen om dit soort schokken wat beter op te kunnen vangen én er sneller van te herstellen, dus wat veerkracht betreft.”

Raken mensen niet juist in de stress, door ze te vertellen wat er allemaal zou kúnnen gebeuren? 

Dai: “Vanuit onze perspectieven en ervaringen niet. Neem het noodpakket. Hartstikke goed dat je dat in huis hebt, maar weerbaarheid opbouwen is meer dan een doos met spullen in een hoek zetten. Natuurlijk kun je niet elke dag stilstaan bij ‘wat als’- gedachten. Dat hoeft ook helemaal niet, je moet gewoon kunnen genieten van het leven. Maar het compleet negeren is het andere uiterste. Op sommige dingen heb je invloed, op sommige dingen niet. Door je voor te bereiden waar het kan, krijg je de rust om de dingen waar je geen invloed op hebt aan te kunnen.”

Wat is een kleine stap die je vandaag al kan zetten om weerbaarder te worden?

 Dai: “In crisissituaties wordt altijd gezegd: raak niet in paniek. Dat kunnen ze wel zo mooi zeggen, maar hoe doé je dat dan, niet in paniek raken? Wij hebben dat bij Defensie geleerd, door onze training en ervaringen. Mijn lichaam heeft veel verschillende soorten stressvolle situaties meegemaakt, wat mij de zekerheid geeft dat ik zoiets een volgende keer aankan. Brandweermensen en ambulancepersoneel hebben die weerbaarheid ook, maar anderen kunnen dit net zo goed leren. Je hebt altijd je ademhaling om je hartslag omlaag te brengen, wat zorgt voor een kalmerend gevoel. Wat ook helpt, is tegen jezelf te zeggen: dit is de situatie waar ik nu in verkeer, het is nou eenmaal zo, maar wat kan ik doen om hier weer uit te komen en de situatie te verbeteren?