do 17 februari
Remy van Kesteren: Tussen pop en klassiek
Een van de bekendste harpisten van Nederland komt spelen in onze zaal. Wat maakt zijn nieuwe voorstelling zo bijzonder?
In de spot
Met de belangrijkste jazzprijs op zak weet hij met kleine doorbraken een steeds groter publiek te bereiken. Maar hoe onderscheidt hij zich van andere trompettisten? En hoe is de samenwerking tussen big band Licks & Brains ontstaan?
Hoe ben je uitgegroeid tot toptrompettist?
‘’Ik had denk ik altijd al wel talent om trompet te spelen, maar was een laatbloeier, op het conservatorium was ik nog geen goede trompettist. Wel heb ik altijd van huis uit meegekregen om door te zetten, dat heeft mij zeker geholpen om te bereiken wat ik tot nu toe wilde. Wanneer je jong bent speel je voor je plezier, dat je er echt hard voor wilt werken groeit later vanzelf.’’
Waarom vind je het fijn om samenwerkingen aan te gaan met andere musici?
‘’Als trompettist zoek ik uitdagingen door te werken met mensen die er net als ik voor de volle 300% voor gaan. Ik zorg ervoor dat ik met leuke en goede mensen speel, die een grote rugzak ideeën, een goed humeur en creativiteit meebrengen. Als ik met deze muzikanten een gedeelde passie heb, geeft een samenwerking mij heel veel energie. Naast dat ik met de juiste mensen speel, zorg ik ook heel goed voor mezelf. Je moet 180km kunnen gaan met volle energie, om dit vol te houden moet je sporten om in goede conditie te zijn en zorgen dat je fris bent op het moment dat je moet presteren.’’
Waar kijk je de komende tijd naar uit?
“Er zijn veel verschillende projecten waar ik mij mee bezig houd. Je kunt niet voorspellen wat er in de toekomst komt, het leven vormt zich zoals het vormt. Even geleden ben ik gevraagd door Frank Woeste voor een samenwerking. Hij heeft mij 15 jaar geleden in een kleine bar zien spelen in Parijs, zo kan het lopen. Achter de samenwerking met Licks & brains ben ik zelf aangegaan. Ik heb ze zien spelen en als ik iets goeds zie wil ik dat ook graag aan hen melden. Toen vonden zij dat we maar eens samen moesten werken. En dan nog Juan Pablo Dobal een bijzondere pianist, we zijn een keer samen gaan spelen en zo rol je als trompettist van het een in het ander.’’
